وزارت ارتباطات و اطلاعات به هفت اپراتور پروانه همگرایی شبکه و خدمات ارتباطی را اعطا کرد که شامل این 7 اپراتور میشوند:
پروانه همگرایی شبکه و خدمات ارتباطی یا UNSP با تغییرات زیاد و نسبتا جالب توجه نهایی و اعطا شد، شرکت مخابرات ایران و همراه اول هم با فشار رگولاتوری به این شرکت ها اضافه میشوند تا پروسه پوشش فیبر در سراسر کشور سرعت بیشتری به خود بگیرد.
اما سوال های بی جواب زیادی وجود دارد. آیا زیرساخت شرکت ها توانایی همگرا شدن را داراست؟
از چه وندوری (شرکت سازنده تجهیزات) استفاده میشود؟
در صورت مولتی وندور بودن، آیا اصول اولیه رعایت شده و استاندارد خاصی وضع شده است یا شاهد مجمع الجزایر تجهیزات خواهیم بود؟
باتوجه به تحریم ها، شرکت های سازنده تجهیزات داخلی توانایی پاسخگویی نیاز موجود را دارا هستند، یا…
تاثیر تحریم ها برصنعت مخابرات، یک مثنوی هفتادمن هست که در آینده نزدیک به آن میپردازیم. ولی باتوجه به زیرساخت فعلی شبکه ارتباطات در ایران که به پیرمرد عصا به دستی شبیه است، که ضعف چشمش را برطرف کرده اند، حال با اعطای این پروانه انتظار دارند، این پیرمرد در رشته اسکیت قهرمان المپیک شود و فیبر یا مسیر پرسرعت دیگری را تا منزل شما بیاورند.
قصد سیاهنمایی نیست. وزارت ارتباطات اگر سعی در برون سپاری و ایجاد فضای باز برای شرکت ها را در نظر دارد، عاقلانه ترین راه وضع قوانین و استاندارد برای ساماندهی شبکه است. به اعطای پروانه اکتفا شود، شاهد برخورد سلیقه ای با این موضوع خواهیم بود. چه در راس خود وزراتخانه، و چه شرکت های فعال.
آیا شرکت ها برنامه ی مدونی ارائه داده اند؟ آیا ویژن و میشن هر شرکت مشخص شده است؟
آیا باندهای فرکانسی خاصی برای BTS های اپراتورها آزاد شده است یا همچنان باندهای مدنظر اپراتورهای موبایل در دست صداوسیما است؟ البته در طاقچه کمد صدا وسیما. به هرحال خراب که نمیشود، بگذاریم آن گوشه، به کسی هم نمیدهیم!